Dit vroege gebouw van Rijksbouwkundige Jacobus van Lokhorst uit 1882 is ontworpen in de voor die tijd kenmerkende neorenaissancestijl. De gevels zijn opgetrokken in rode baksteen met op regelmatige afstanden banden van gele steen. Deze gele sierbanden zorgen voor een verticaal accent. Net als bij enkele andere Wageningse gebouwen van Van Lokhorst is ook hier een torentje als versierend element toegepast, dit keer met een uurwerk. Dit torentje met houten constructie-elementen, ruime dak-overstekken en decoratieve windvaan lijkt geïnspireerd op de dan eveneens gangbare Zwitserse chaletstijl. Het zorgt voor een uitnodigend element in een eveneens uitnodigend gebouw zo aan het begin van het laantje van Duivendaal, dat met een houten bruggetje met de binnenstad was verbonden. Het pand deed dienst als internaat voor studenten van de in 1876 opgerichte Rijkslandbouwschool die er ongetwijfeld een fijne tijd beleefden.