Omstreeks 1125 zal op de “donk” (berg) van Bergambacht het eerste houten kerkje zijn gebouwd. Al snel gevolgd door een tufstenen exemplaar. Kort na 1255 werd een bakstenen gebouw opgetrokken. De oudste kloostermoppen zijn nu nog zichtbaar in de onderste muurdelen. In 1425 is aan de oostzijde een zeshoekig koor gebouwd dat driehonderdvijftig jaar later door een storm werd verwoest. De aansluiting van dit koor en de fundering zijn nu nog te zien. In 1475 wordt de toren van 35 meter hoog, met spekrandversiering, gebouwd. In 1512 en 1891 zijn kerk en toren uitgebrand. Begin 17e eeuw worden er een noorder- en een zuiderkapel aangebouwd. De kerk krijgt een kruisvorm. In de loop der tijd is het dak tweemaal verhoogd. De sporen hiervan zijn binnen te zien. Tijdens de torenrestauratie in 1963 is er een houten overstap van kerkschip naar kerktoren gemaakt. Het zgn. “zwaluwnest”. In 1974 vond een grondige kerkrestauratie plaats waarbij oude bouwsporen zichtbaar zijn gemaakt. Zo bevindt zich in de noordgevel binnen een “wijwatervatgat”. Binnen zijn nog twee tinnen schotels uit 1632 en een stenen kruik uit 1716 te zien, gebruikt bij het Avondmaal. Ook beschikt de kerk over twee doopvonten, één uit 1860 en één uit 1974. Een mooi versierde grafzerk, die bij de restauratie werd gevonden is, rechtop, binnen tegen de oostgevel geplaatst.