De huidige neogotische Laurentiuskerk is in 1903 gebouwd op de resten van een voorganger en ontworpen door de Tilburgse architect C.H. van Hoof. De kerk vormt met de consistorie en de pastorie, ontworpen door dezelfde architect een ensemble.

Rondom de kerk bevinden zich ondergronds de resten van het slot Grimhuijsen. Bovengronds zijn er nog twee hekpalen en een poort bewaard uit de vroege zeventiende eeuw. Het is bekend dat de Justinus van Nassau, de bastaardzoon van Willem van Oranje in die periode het slotje in bezit had en heeft laten restaureren.

Het interieur oogt voor een neogotische kerk behoorlijk ingetogen. Dat heeft te maken met het Tweede Vaticaans Concilie in de jaren zestig van de twintigste eeuw. Daarin riep de Paus op om weer terug te keren naar de kern van het geloof en het te ontdoen van alle letterlijke en figuurlijke franje. In Nederland werd nog voordat het Concilie was afgelopen al enthousiast een begin gemaakt, zoals in 1963 ook in de Laurentiuskerk in Ulvenhout naar plannen van de architect Alphons Siebers.

De drastische wijzigingen maakten vooral korte metten met neogotische interieurs. Onder andere muurschilderingen werden overgeschilderd en beelden en andere interieurstukken werden verwijderd. Daarom werd deze gebeurtenis ook wel aangeduid als de Tweede Beeldenstorm.

De glas in lood ramen komen uit het atelier van Joep Nicolaas en die zijn in de loop van de afgelopen jaren, volledig gerestaureerd. De tegenwoordige kruiswegstatie (schilderingen over de laatste tocht van Jezus Christus naar Golgotha)  is gemaakt door iemand uit Ulvenhout.

In de kerk vinden we ook een Van Pethegem-orgel. Dit orgel wordt tijdens de open monumentendagen bespeeld door Mark Nobelen (organist).

Vanuit de kerk heb je ook uitzicht op het twee meter hoge Laurentiusbeeld in de pastorietuin. Dit beeld is gemaakt van het hout van een plataan die in de tijd van Napoleon geplant is in Gent. Het beeld is door een pastoor uit Breskens: Omer Gielliet gemaakt.