De geschiedenis van het theater begint eigenlijk al in 1880. Dat is het jaar van oprichting van het oorspronkelijke gebouw in een voormalig bolwerk, bekend onder de naam Junushoff. Deze naam verwijst naar de 17e-eeuwse burgemeester Johan Junius, die er een hof en huis in gebruik had. Dankzij cartograaf Nicolaes van Geelkercken die het bolwerk op de vestingkaart van Wageningen uit 1654 Junushoff noemt. Ook de Junusstraat, in de middeleeuwen Broeckstraat geheten, herinnert aan deze burgemeester die voor altijd een i-tje moet missen.
Het theater zoals we die vandaag de dag kennen – met tussentijds enkele grondige renovatie- en uitbreidingsrondes – is ontworpen door architect Jan Wiedijk (bekend van onder meer het voormalige kantongerecht aan het Bowlespark). In 1948 is het oorspronkelijke pand uit 1880 van stadsarchitect S. Bitters voor een aanzienlijk deel jammerlijk uitgebrand en het duurt ruim drie jaar voor er in 1951 een nieuw pand in gebruik kan worden genomen. Met de ingang aan de westzijde dit keer, bij de voorganger is de entree aan de noordkant gelegen. De functie van het gebouw is eveneens met de jaren meegegroeid. Het is in aanvang het nieuwe onderkomen van Sociëteit de Harmonie, een deftige herensociëteit (1835) die het oude ‘clubgebouw’ aan het eind van de Hoogstraat te krap bemeten vindt. Vandaar dat het naast een concertzaal ook een sociëteitszaal omvat, bedoeld voor de Wageningse notabelen, de happy few. Daarnaast zijn in het pand een biljartzaal en een kegelbaan te vinden voor het nodige sportieve vertier. Wanneer het kegelen sterk aan populariteit inboet geeft de kegelbaan op initiatief van Klaas de Vries (1942-2021) vanaf 1970 enkele jaren ruimte voor kleinkunsttheater. In dit klein en knus theatertje met zo’n tachtig zitplaatsen verzorgt hij met zijn cabaretgroep Stepinstepuit vele voorstellingen op zondagavond.