De monumentale Abdijkerk is een uniek overblijfsel van het voormalige Cisterciënzer klooster, waarvan de bouw werd voltooid in 1297. Het gebouw dat momenteel in gebruik is als Nederlands-hervormde kerk, heeft oorspronkelijk hoogstwaarschijnlijk in het klooster dienst gedaan als ziekenzaal voor de monniken.
De abdij van Aduard was in de middeleeuwen een rijk, machtig en in de verre omtrek geroemd bolwerk. De abdij heeft een duidelijk stempel gedrukt op het omliggende gebied door het bezit van zeer uitgestrekte landerijen. Het klooster trad in 1192 toe tot de orde der Cisterciënzers, die toen reeds honderd jaar bestond. Schutspatroon was de heilige Sint Bernardus, waarnaar het huidige kloostermuseum de Sint Bernardushof in Aduard vernoemd is.
In 1594 werd het Aduarder klooster opgeheven, nadat het in 1580 al grondig verwoest was. Alle “kloostermoppen” (grote handmatig gebakken stenen) uit de abdijmuren zijn over een heel groot gebied verspreid geraakt en worden vandaag de dag nog in veel oude muren aangetroffen.
De kerk bezit onder andere een preekstoel uit 1723, een koorafsluiting uit de 18-de eeuw, een avondmaalstafel uit het begin 18-de eeuw, een herenbank Lewe van Berum, twee koperen lezenaars, een vloer van middeleeuwse tegels en een klok uit 1554. De kerkbanken en de preekstoel werden in de 18-de eeuw geschonken door het geslacht Lewe van Aduard.

Museumbezoek
Voor of na het bezoek aan de kerk kan het Kloostermuseum worden bezocht tegen de gereduceerde prijs van € 2,50 per persoon (Hofstraat 45).