De ijskelder is rond 1800 gebouwd om het vlees, vis en dranken goed te houden van de bewoners van Huis Sonsbeek. De kelder is meer dan 100 jaar in gebruik geweest. Om de ijskelder te bouwen is in een dal een beekje uitgegraven. Hierdoor ontstond de Koude Vijver, waar de tuinknechten ’s winters het ijs uithakten. Met het uitgegraven zand werd een heuvel opgeworpen voor de ondergrondse ijskelder. Voorzien van een luchtsluis en ventilatiegaten bleef het ijs in de kelder de hele zomer goed.
In 1919 liet de gemeente de koepel slopen en de kelder met zand vullen. De min of meer ‘vergeten’ kelder werd in 1999 herontdekt en in opdracht van de Vrienden van Sonsbeek gerestaureerd. De ijskelder in Park Sonsbeek is bijzonder door zijn unieke vorm. De kelder onderscheidt zich van andere ijskelders door de schuine zijwanden en de excentrisch geplaatste ingang.
In Park Sonsbeek ligt een bijzonder monument van grote cultuurhistorische waarde: de historische ijskelder. Rond 1800 waren er geen elektrische koelkasten en waren de winters veel strenger dan nu. In adellijke kringen was het gebruikelijk om natuurijs op te slaan om vlees, vis en dranken goed te houden. Bij kastelen en landhuizen werden vaak ijskelders aangelegd voor de opslag van ijs. IJswinning was zwaar werk en was meestal een taak van de hovenier met arbeiders als helpers.
