Langs de Rijn staat een prachtig multifunctioneel gebouw: steenfabriek de Bovenste Polder. Het monumentale pand biedt sinds jaar en dag onder meer ruimte aan kunstenaar, kanovaarder en ambachtsman en kan met recht een geslaagde vorm van herbestemming genoemd worden. Dankzij de inspanningen van BOEi is dit stukje Wagenings industrieel erfgoed begin deze eeuw mooi behouden voor de toekomst. Het allereerste project van BOEi en de steenfabriek vormt daarmee de bakermat van deze industriële herbestemmer bij uitstek.

Het lot van de steenfabriek ziet er midden jaren zestig echter heel anders uit. De gemeente koopt het dan in onbruik geraakte pand op met als doel het te slopen en ruimte te maken voor het uiterwaardenplan. Nadat de plannen voor deze grootse zuidwaartse stadsuitbreiding, waarvoor ettelijke mooie oude gebouwen moeten wijken, uiteindelijk door de Hoge Raad in 1976 worden getorpedeerd, ontstaat er ruimte voor herwaardering voor de fabriek en zijn historie. Een geschiedenis die al in 1846 begint met de bouw van drie veldovens in opdracht van fabrikanten Robert Bowles en Joannes Lans. In 1923 besluit de dan nieuwe eigenaar L.J. Duijs tot de bouw van een nieuwe steenfabriek op dezelfde locatie. Hij laat er een zigzagoven installeren op een vierkante plattegrond met 16 poorten en een oppervlakte van 735 m2.

In 2013 vindt de restauratie van de steenfabriek – sinds 2000 heeft hij een monumentale status – plaats, de schoorsteen weer de oorspronkelijke hoogte van 44 meter krijgt aangemeten en zo een opvallend landmark vanuit de Betuwe vormt.